بلاکچین یک فناوری امنیتی است که برای ذخیره و انتقال اطلاعات در شبکههای توزیع شده استفاده میشود. این تکنولوژی به صورت یک سیستم پایگاه داده ای کار میکند که اطلاعات را در بلوکهای مجزا ذخیره میکند. هر بلوک شامل اطلاعات، یک هش (hash) منحصر به فرد و لینک به بلوک قبلی در زنجیره است. بنابراین، هرگونه تغییر در یک بلوک باعث تغییر در هش آن بلوک و تمام بلوکهای بعدی میشود.
از این فناوری امروزه در بسیاری از صنایع مانند بانکداری، مالی، املاک و مستغلات، حمل و نقل، سلامت و حتی سیاست استفاده میشود. برخی از کاربردهای بلاکچین عبارتند از:
۱. پرداخت های امن: بلاکچین به شرکت ها و کاربران اجازه می دهد تا پرداخت های خود را به صورت امن و بدون واسطه انجام دهند.
۲. ساماندهی هویت: بلاکچین می تواند به شرکت ها و سازمان ها در ساماندهی هویت کاربران کمک کند.
۳. مدیریت زنجیره تأمین: بلاکچین می تواند به شرکت ها در مدیریت زنجیره تأمین کمک کند و فرآیندهای تولید، حمل و نقل، و توزیع را بهبود بخشد.
۴. ردیابی دارایی: بلاکچین می تواند به شرکت ها در ردیابی دارایی هایشان کمک کند و از سرقت یا فساد جلوگیری کند.
۵. رای گیری امن: بلاکچین می تواند به شرکت ها در رای گیری امن کمک کند و از تقلب در انتخابات جلوگیری کند.
مفهوم بلاکچین برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ برای ایجاد دفترمالی غیرمتمرکز یعنی لدجر مطرح شد. با این وجود تا سالها امکان تحقق این مفهوم امکان پذیر نشد. تا این که در سال ۲۰۰۸ توسط شخص یا گروهی با نام مستعار “اساتوشی ناکاموتو” گسترش یافت. او یک مقاله White paper رنگ با عنوان “Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System” منتشر کرد که در آن به توضیح نحوه عملکرد پول دیجیتال بیت کوین و تکنولوژی بلاکچین پرداخت. بعد از آن، بلاکچین به عنوان فناوری اصلی پشت پول دیجیتال بیت کوین شناخته شد و در حال حاضر در صنایع مختلف مورد استفاده قرار میگیرد.